വെറുതെ...

ഇനി ഞാൻ ഒന്ന് വിശ്രമിക്കട്ടെ ,,,,,
തളർന്നു ഞാൻ ... എന്റെ ബാല്യത്തിലും കൌമാരത്തിലും എന്നെ തൊട്ടുരുമ്മി വീർപ്പു മുട്ടിച്ചിരുന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാരെ ,,,, നന്ദി യുണ്ട് നിങ്ങളോട് ഒരുപാട് ,,,,
ഈ വാർധക്യത്തിൽ ആരും തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ പെരുവഴിയിൽ എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചതിന് ,,,
വിരഹവും ഏകാന്തതയും മാത്രമാണ് ഇന്നെനിക്കു കൂട്ടിനുള്ളത് ,,,,
എന്റെ ജീവിത വസന്തത്തിൽ അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു ഞാൻ ,,,, നിങ്ങളുടെ സ്നേഹവും സഹകരണവും സത്യമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതി ,,,,
എന്റെ ചില്ലകളിൽ കൂട് കൂട്ടിയിരുന്ന മൈനകൾക്കു പോലും ഇന്നെന്നെ വേണ്ടാതായി ,,,
എന്നിലുള്ള പഴങ്ങളിലൂടെ വിശപ്പടക്കിയിരുന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാരുടെ അഭാവം ഇന്നെനിക്കു താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ് ,,, എല്ലാവരെയും നിഷ്കളങ്കമായി സ്നേഹിച്ചതോ ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ് ????
ഒന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി ,,
ജീവിതത്തിലെ വസന്തങ്ങളിൽ ആണ് പൂമ്പാറ്റ കളും കിളികളും വിരുന്നിനെത്തുന്നത്‌ ,നിറങ്ങൾ വിതാനിച്ച യുവത്തതിലാവും കാറ്റും കിളികളും ചേക്കേറുക ,,,,,
എന്നിലുള്ള കായും കനികളും ആവോളം ആസ്വദിച്ചു എന്റെ മനസ്സും ശരീരവും മുരടിക്കും വരെ ,,,,
ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞു ഈ മനോഹര തീരത്തിന് അപമാനമായി കഴിയാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടു എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഈ സായം സന്ധ്യയിൽ ,,,
എങ്കിലും എനിക്ക് സംത്ര്പ്തിയുണ്ട് ,,
എന്റെ ഈ ജീവിതം മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി ചിലവഴിച്ചതിൽ ,,,, സന്തോഷം ഉണ്ടെനിക്ക് അനേകം പേർക്ക് തണലായതിൽ ..... ഓർക്കുക നിങ്ങൾ ,,,,,
ഞാൻ കൊണ്ട മഴയും ഞാൻ കൊണ്ട വെയിലും എനിക്ക് വേണ്ടിയായിരുനില്ല....,
നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു ,,,,
എന്നിലെ അവസാനത്തെ നീരും ഊറ്റിക്കുടിക്കുന്ന ഇത്തിക്കണ്ണി കളെ ,,,,, തരാൻ കഴിയുമോ എനിക്കല്പ്പം ആശ്വാസം ,,,
നിങ്ങൾ എന്നിലുള്ള ബാക്കിയും വലിച്ചു കുടിക്കുക ,,,,,, മെല്ലെ ,,,,, മെല്ലെ ,,,,, കാരണം എന്റെ നാശ ത്തോടെ നിങ്ങളും ഇല്ലാതാകും ,,,,
എങ്കിലും വെറുതെ ഞാൻ ഒന്നാഷിചോട്ടെ ?? എന്റെ വരണ്ടുണങ്ങിയ ശിഖരങ്ങളിൽ ഒരിക്കൽക്കൂടി ഇലകൾ തളിർക്കാൻ ,,,,, അങ്ങിനെ ഒരുവസന്തംകൂടി എന്നിൽ വിരിയാൻ ,,,,, മനം മടുപ്പിക്കുന ഏകാന്തതയിലും ആഗ്രഹിക്കുന്നു ഞാൻ ,,,,, വെറുതെ ,